Przepływ informacji między koniem a jeźdźcem realizowany jest za pośrednictwem tzw. pomocy jeździeckich czyli specyficznego języka komunikacji niewerbalnej. Pomoce jeździeckie są sygnałami przekazywanymi przez jeźdźca przy pomocy których oddziałuje on na konia w celu nakłonienia go do realizowania zadanych poleceń. Język jeździecki ma własną częstotliwość, intonacje a także budowę.
Pomoce jeździeckie dzieli się na naturalne pomoce jeździeckie oraz sztuczne pomoce jeździeckie. Pomoce naturalne koncentrują się na bezpośrednim oddziaływaniu ciała jeźdźca na wierzchowca. Pomoce sztuczne polegają na wzmocnieniu wydawanych poleceń przez jeźdźca.
Pomoce naturalne
Konia prowadzi się przede wszystkim przy użyciu 4 pomocy jeździeckich, którymi są dosiad, łydki, ręce i polecenia głosowe. Ruch łydek nakazuje wierzchowcowi ruch do przodu i w bok. Najmocniejsze oddziaływanie łydki następuje w okolicy popręgu im łydka jest dalej wysunięta do tyłu tym słabszy bodziec dajemy koniowi. Należy pamiętać by ucisk łydki nie był za bardzo silny gdyż zbytnio duży ucisk zmniejsza sygnał dawany koniowi.
Dosiad
Odpowiedni dosiad wierzchowca gwarantuje bezpieczną i komfortową jazdę. Ważne przy tym jest by posiadać prawidłowo dobrane siodło. Warto w tym celu wykorzystać usługę saddle fittingu przy jego zakupie. Jeździec musi stale mieć równowagę w siodle oraz zsynchronizować własne ruchy z ruchem konia. Dosiad wywiera wpływ na kierunek ruchu wierzchowca. Ma również duży wpływ na wielkość wykroku. Rozróżnia się dwa rodzaje dosiadu. Dosiad ujeżdżeniowy i półsiad.
Dosiad ujeżdżeniowy polega na podparciu się na kości łonowej i kościach kulszowych. Jeździec jest osadzony w najgłębszym punkcie siodła. Głównym elementem prawidłowego dosiadu ujeżdżeniowego jest wyprostowana sylwetka z głową skierowaną w przód, z łokciami przy ciele. Miednica powinna nadążać za ruchami konia. Kolana muszą przylegać do siodła i być trochę ugięte.
Półsiad
Polega na obciążeniu grzbietu konia. Sylwetka jeźdźca jest lekko pochylona do przodu. Nogi są twardo ułożone w strzemionach a jeździec jest głęboko osadzony w siodle. Półsiad wykorzystywany jest najczęściej podczas wykonywania skoków przez przeszkody.
Ręce (wodze)
Wodze zapewniają panowanie nad pyskiem wierzchowca a przez to jeździec ma możliwość wpłynąć na zachowanie konia. Trzeba pamiętać aby nie stosować zbyt mocnej siły przy używaniu wodzy, gdyż w ten sposób sprawimy ból wierzchowcowi a ten zareaguje przeciwnie do naszych oczekiwań. Stosowanie wodzy musi odbywać się tylko wraz z wykorzystaniem pozostałych pomocy jeździeckich gdyż w przeciwnym wypadku nie przyniesie to założonego skutku. Wodze nigdy nie mogą być skrzyżowane, muszą być mocno trzymane. Przez wodze możemy dać koniowi bodziec do zwolnienia bądź do zmienienia kierunku jazdy.
Głos
Uzupełnieniem naturalnych pomocy jeździeckich jest głos jeźdźca. Koń dość dobrze wyczuwa intonację głosu, jak również jest w stanie nauczyć się podstawowych rozkazów. Stosowanie głosu pomaga wzmocnić oddziaływanie pozostałych pomocy jeździeckich.
Sztuczne pomoce
Do sztucznych pomocy jeździeckich wlicza się ostrogi oraz szpicrutę. Ostrogi są metalowymi elementami przytwierdzanymi do butów jeźdźca, które dają możliwość wzmocnić działanie pomocy jeździeckiej łydek. Szpicruta zwana również palcatem jest swoistego rodzaju batem.
Stosowanie pomocy sztucznych nie jest wskazane z uwagi na możliwość sprawienia bólu koniowi. Jeśli jednak stosuje się pomoce sztuczne należy używać ich z niezmiernym wyczuciem.