Bardzo ważnym elementem szkoleniowym każdego wierzchowca jest lonżowanie. Jest ono zazwyczaj bagatelizowane przez dużą liczbę jeżdżących. Stanowi jednak doskonałe uzupełnienie treningu dresażowego oraz pracy pod siodłem. Odpowiednio przeprowadzane lonżowanie wpływa również na polepszenie stabilności wierzchowca, jakości jego chodów, wzmacnia reagowanie na działanie pomocy jeździeckich, ponieważ w czasie lonżowania wpływamy na naszego konia mową, rękoma oraz batem, który zastępuje łydkę. Lonżowanie wierzchowców wzmacnia posłuszeństwo oraz oddziałuje stymulująco na rozbudowę muskulatury. Należy nadmienić, że lonżowanie po okręgu musi być realizowane w dwóch kierunkach, żeby przeciwdziałać nierównomiernemu rozrostowi mięśni. Pamiętajmy, że lonżowanie musi być wykonywane właściwie, ponieważ nieprawidłowe lonżowanie może wyrządzić więcej szkód niż pożytku. Więc jak prawidłowo lonżować swojego wierzchowca i co będzie nam do tego potrzebne?

Przede wszystkim trzeba pilnować systematyczności ćwiczeń na lonży. Brak regularności nie pozwoli na uzyskanie pełni korzyści pochodzących z lonżowania. Wierzchowiec przystępując do ćwiczeń musi być odpowiednio rozgrzany, dlatego też lonżowanie zaczynamy od stępu.
Średnica koła, na którym odbywa się praca na lonży nie powinno być mniejsza niż dwanaście metrów. Powierzchnia, po której chodzi wierzchowiec powinna być posypana piaskiem. Może to być również piasek połączony z trocinami. Najważniejsze żeby nie była zbyt grząska ani zbyt twarda. Do lonżowania potrzebujemy:

Lonży – specjalnej taśmy o długości około 7 – 8 metrów kończącej się karabińczykiem oraz pętlą bezpieczeństwa.
Pasa do lonżowania – pasa zapinanego w okolicach kłębu wierzchowca, przeznaczonego do lonżowania konia. Wyróżnić można dwa typy pasów. Pasy do lonżowania bez siodła i z siodłem. Pas do lonżowania posiada metalowe pierścienie, do których możemy zaczepić wodze pomocnicze. Przy doborze pasa zobaczmy na ilość metalowych oczek a także na wielkość oraz kształt poduszek. Jednakowo jak ma to miejsce w przypadku siodła pas do lonżowania powinien być odpowiednio dobrany do anatomicznej budowy konia, ponieważ źle dostosowany może wywołać otarcia grzbietu. Pod pas do lonżowania zakładamy czaprak.
Bat – specjalny bat do lonżowania. Musi być wystarczająco długi oraz dobrze wyważony.
Kawecan – jest to rodzaj ogłowia bez wędzidła, używany przeważnie do lonżowania młodych koni. W przypadku wierzchowców starszych używa się przeważnie normalne ogłowie.

Ponad to należy zaopatrzyć naszego konia w ochraniacze, aby ochronić go przed ewentualnymi kontuzjami. Natomiast my musimy koniecznie stosować rękawice, które ochronią nasze ręce przed obtarciami.