Dresaż należy do olimpijskich dyscyplin konnych. Jego piękno przejawia się w harmonijnym wykonywaniu układów jeździeckich. Wymaga od jeźdźca i wierzchowca najwyższego poziomu komunikacji i koncentracji. Charakterystyka jak i oprawa zawodów dresażu charakteryzuje się niesłychaną artystycznością oraz szykownością. Dlatego też jest one przeważnie porównywalne z jazdą na lodzie lub tańcem.

Zawody dresażowe dzielone są na klasy. Aktualne klasy w porządku od najprostszej do najcięższej to klasa: L, P, N, C, CC, CS, Grand Prix i Grand Prix Special. Każda z nich ma wymagane elementy, które jeździec razem z wierzchowcem muszą zrealizować podczas przypisanego do nich programu. Ubiór jeźdźca musi spełniać wyznaczone prawnie wymagania, a niektóre jego części zależne są od rangi konkursu. Koniecznie każdy jeździec startujący w konkursie ujeżdżania musi być odziany w:

Kask jeździecki lub cylinder – obowiązkowo każdy jeździec powinien mieć na głowie kask jeździecki. Zalecany jest również jego ubiór przez osoby pokazujące konie podczas przeglądu weterynaryjnego. Akceptowalna jest jazda w cylindrze przez uczestników 18 letnich i starszych, którzy dosiadają konie co najmniej 7 letnie.
Marynarkę albo frak – obowiązkowo jednolitego koloru granatowego lub czarnego, dopuszczalne są tylko lekkie ozdoby. Marynarka dopuszczalna jest do klasy CC oraz w zawodach poziomu regionalnego. W klasach wyższych jeździec koniecznie powinien być ubrany we frak.
Bryczesy – koloru białego lub kremowego.
Krawat lub plastron – koloru białego, kremowego albo o kolorze fraka.
Rękawice – kremowe, białe lub zgodne z kolorem fraka.
Buty jeździeckie – długie czarne bądź zgodne z kolorem fraka.

Żołnierze albo mundurowi nie są obowiązani do ubierania obowiązkowego stroju. Pozwala się im zakładać strój cywilny bądź służbowy. Jednakże muszą zakładać kask jeździecki.

Nasz koń powinien być także właściwie przystosowany do konkursów ujeżdżeniowych. Po pierwsze jedynym dozwolonym modelem siodła jest siodło ujeżdżeniowe. Pod nim powinien znajdować się biały czaprak. Kiełzno wędzidłowe stosowane jest w rangach łatwiejszych, w klasie LL używa się kiełzna bezwędzidłowego natomiast w klasach trudniejszych wymagane jest ogłowie munsztukowe. Niedopuszczalne jest ozdabianie naszego wierzchowca. Dopuszczalne jest tylko zaplatanie grzywy oraz ogona.